"Las piernas desnudas, sangría y más"

16.7.2018

Om 07:00 moesten we klaar staan voor vertrek naar het ziekenhuis. Daar stond ons een rondleiding te wachten. Ik werd gedropt bij de oncologie, en we gingen langs alle opgenomen patiënten, die zichtbaar heel erg ziek waren. 

Daarna ging ik samen met een arts consulten voeren. De meeste patiënten hadden borstkanker, of kanker in een heel ver gevorderd stadium, omdat ze eerst herbal medicine proberen voor ze een arts zien. 

Er was een vrouw die random binnen kwam vallen, voor me op de grond knielde en kruisjes sloeg. Dit was nadat we haar scans hadden bekeken, waaruit bleek dat ze schoon was. Ze begon te huilen en zei "gracías, doctorita". Een andere vrouw kwam voor haar zus die stadium IV borstkanker had. Ze had niet verwacht dat dit niet te genezen was, en was keihard aan het huilen. Dit raakte me natuurlijk wel best erg. 

Na het ziekenhuis gingen we naar het centrum om een rondleiding te krijgen. Echter moesten we eerst met de taxi, 4 op de achterbank zonder gordels. Dat is allemaal erg normaal hier. Aangekomen in het centrum gingen we lunchen, want iedereen had megaveel honger. 

17.7.18 

Vanochtend vroeg begonnen we weer met de opgenomen patiënten. Daarna kwam er een korte lecture over het gebruik en invullen van de aanvraag papieren voor laboratoriumonderzoek. Daarna ging ik weer mee consulten voeren. Om 12:30 vond de arts het blijkbaar genoeg geweest, en hij liep midden in het consult naar buiten. Daar zat ik dan, met mijn beste Spaans. 

Dus ik besloot ook te gaan, en samen met twee meisjes uit het huis gingen we lunchen op het bekende plein van Arequipa. Daarna gingen we kijken naar Huanita, een meisje dat is geofferd in de tijd van de Inca's en ontzettend goed bewaard is gebleven door de enorm koude omstandigheden boven op de vulkaan.